Waar Fahrenheit en Celsius elkaar ontmoeten...
Blijf op de hoogte en volg Sarah
21 Januari 2015 | Zweden, Jokkmokk
21.01.2015
Nu ik een beetje gewend begin te raken aan de kou hier, heeft moeder aarde besloten om er nog maar eens een schepje bovenop te doen. Vandaag is het -40. En ja, dat is echt zo koud als het klinkt.
Ken je die witte wolk van kou, die naar beneden valt als je een vrieskast opent? Dat gebeurt hier nu ook wanneer je de buitendeur opendoet. De ijsbloemen op het raam en de ijskoude deurklink hadden je daar eigenlijk al voor gewaarschuwd. Als je naar buiten stapt kun je heel even geen adem meer halen, en als je niet snel genoeg knippert vriezen je wimpers aan elkaar. Toch maar weer snel naar binnen om een extra laag kleren aan te doen.
Een thermobroek, een fleecebroek, een skibroek, een thermoshirt, een thermotrui, een fleecetrui, een wollen vest, nog een vest en een hele dikke jas. Dan nog een sneeuwmasker (soort bivakmuts), een extra muts, een grote wollen sjaal en een dik paar handschoenen. En natuurlijk enorme (zware) snow-boots, met daarin twee paar sokken van zo'n speciaal schaap ergens in een koud land. En dan ben je klaar om even de honden uit te laten.
Toch heeft dat wel iets, die kou. Een klein rondje wandelen met de honden voelt nu als een aflevering van Bear Grils. Je hele lijf springt op survival-mode, en dat is echt een hele aparte ervaring. En het uitzicht is natuurlijk overweldigend! Overal waar je kijkt zie je de smetteloos witte (op hier en daar een gele husky vlek na..) sneeuw glinsteren. Ik heb nog nooit sneeuw met zo'n duidelijke kristallen gezien. De lucht is stralend blauw, en wanneer de zon even boven de bergen uit piekt is het werkelijk waar adembenemend! (Of is dat toch de kou..?)
Ik ben vandaag op pad gegaan met een stel Duitse toeristen. En wanneer je dan met (de modernere vorm van) tennisrackets onder je voeten door de losse sneeuw ploetert, met de zon op je gezicht en een groepje rendieren in het vizier, dan voel je die kou niet eens meer.
Nu ik een beetje gewend begin te raken aan de kou hier, heeft moeder aarde besloten om er nog maar eens een schepje bovenop te doen. Vandaag is het -40. En ja, dat is echt zo koud als het klinkt.
Ken je die witte wolk van kou, die naar beneden valt als je een vrieskast opent? Dat gebeurt hier nu ook wanneer je de buitendeur opendoet. De ijsbloemen op het raam en de ijskoude deurklink hadden je daar eigenlijk al voor gewaarschuwd. Als je naar buiten stapt kun je heel even geen adem meer halen, en als je niet snel genoeg knippert vriezen je wimpers aan elkaar. Toch maar weer snel naar binnen om een extra laag kleren aan te doen.
Een thermobroek, een fleecebroek, een skibroek, een thermoshirt, een thermotrui, een fleecetrui, een wollen vest, nog een vest en een hele dikke jas. Dan nog een sneeuwmasker (soort bivakmuts), een extra muts, een grote wollen sjaal en een dik paar handschoenen. En natuurlijk enorme (zware) snow-boots, met daarin twee paar sokken van zo'n speciaal schaap ergens in een koud land. En dan ben je klaar om even de honden uit te laten.
Toch heeft dat wel iets, die kou. Een klein rondje wandelen met de honden voelt nu als een aflevering van Bear Grils. Je hele lijf springt op survival-mode, en dat is echt een hele aparte ervaring. En het uitzicht is natuurlijk overweldigend! Overal waar je kijkt zie je de smetteloos witte (op hier en daar een gele husky vlek na..) sneeuw glinsteren. Ik heb nog nooit sneeuw met zo'n duidelijke kristallen gezien. De lucht is stralend blauw, en wanneer de zon even boven de bergen uit piekt is het werkelijk waar adembenemend! (Of is dat toch de kou..?)
Ik ben vandaag op pad gegaan met een stel Duitse toeristen. En wanneer je dan met (de modernere vorm van) tennisrackets onder je voeten door de losse sneeuw ploetert, met de zon op je gezicht en een groepje rendieren in het vizier, dan voel je die kou niet eens meer.
-
23 Januari 2015 - 11:53
Christl V.d.zanden:
hoe mooi beschrijf je je ervaring............het is bijna voelbaar. super dat je zo geniet.
christl. -
23 Januari 2015 - 12:47
Peter:
Dat is mijn dochter. Die kan gewoon netjes schrijven. Een kwestie van opleiding en zo.
Toch weer iets om trots op te zijn. -
25 Januari 2015 - 11:43
Dorine:
we genieten van je blogs! Opa ook, en hij stuurt je lieve groetjes! X -
26 Januari 2015 - 12:51
Marjan Van Rossum:
hoi Sarah,
ik geniet ook van jouw blogs want ik vind inderdaad ook dat je je ervaringen zo mooi
beschrijft.
En de foto's zijn schitterend,
groetjes, mamie -
26 Januari 2015 - 12:52
Marjan Van Rossum:
ik bedoel....mammie -
10 Februari 2015 - 21:23
Frank:
Hallo Sarah,
Hoe was je meerdaagse tocht door het natuurpark?
groetjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
